Na początku były ryby – solono je i marynowano, z czasem zaczęto przekładać je ryżem.

Był to tzw. sposób konserwowania ryb. Surowe filety ryb układano w beczkach, przekładając warstwami ugotowanego ryżu.

Po kilkumiesięcznej fermentacji ryż odrzucano, a ryba zyskiwała pożądane właściwości smakowe. Z czasem ryż zastąpiono octem ryżowym. Taką potrawę skomponowano około 1700 roku. W połowie XIX wieku sushi stało się daniem powszednim i tańszym. Za twórcę współczesnego sushi uważany jest Yohei Hanaya, tokijski restaurator z początku XIX wieku.

Kuchnia japońska słynie nie tylko z oryginalnych dań, ale przede wszystkim ze sposobu ich podawania. Japończycy uważają, że to co znajduje się na stole ma cieszyć wszystkie zmysły – także zmysł wzroku. Dzięki temu jedzenie staje się czymś więcej niż tylko zaspokajaniem głodu.

Kolorowe porcje potrawy są ozdabiane liśćmi oryginalnych japońskich roślin:

np. shiso, które jest zielem podobnym do pokrzywy, czy listkami jednego z krzewów kinoma, ozdobami wycinanymi z bambusa i pędami tej rośliny oraz plastrami i kłącza lotosu.

Na stole obok talerza z artystycznie ułożoną potrawą przed każdym stawia się miseczki z sosem shoyu, zielonym japońskim chrzanem wasabi oraz plasterkami marynowanego imbiru – beni – shoga.

Bardzo ważny jest ryż. "Czcigodny ryz" jest traktowany w Japonii jak w Polsce chleb.

Japonia to kraj produktów jadanych na surowo. Ryż jest wyjątkiem, musi być gotowany:)

Nie zapominajmy też o najważniejszym tj. o Japońskiej długowieczności i pięknych, smukłych sylwetkach Japończyków. Tak! Badania wykazują, że mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni jedzą najmniej kalorycznie. Amerykanie czy Francuz w ciągu dnia wchłania około 3500 kalorii, a Japończyk – 2600.

Zapraszamy więc wszystkich na sushi przygotowane przez niezwykłego człowieka, który spędził kilka lat w Japonii i tam posiadł wiedzę o sushi i zwyczajach podawania go.