Otrzęsiny 2010!!!

Dzisiaj w Bulwar Żywiec Pub odbędą się otrzęsiny organizowane przez AWF razem z PWSZ.

Otrzęsiny to już tradycyjne zjawisko przywitania "pierwszaków" na uczelni. Po przejściu przez otrzęsiny pierwszak staje się pełnoprawnym członkiem danej uczelni.
Więc nie ma co się zastanawiać jeśli właśnie zacząłeś studia, musisz tam być!!!

Start godzina 21:00
Bilety 5zł do nabycia w Samorządach studenckich.

Głosujemy na gwiazdę Dni Gorzowa 2011 - II tura Plebiscytu

II tura Plebiscytu - głosujemy na gwiazdę Dni Gorzowa 2011

W I turze Plebiscytu Dni Gorzowa 2011 zgłoszono ponad 250 wykonawców. Lista powstała z ponad 3.200 zgłoszeń przesłanych przez stronę dnigorzowa.pl lub sms. 1.454 zgłoszenia wysłano z różnych komputerów lub telefonów.

Z listy tej zostali wyłonieni następujący wykonawcy/zespoły:

(numery poprzedzające nazwę wykonawcy wpisujemy przy wysyłaniu sms)

1. PERFECT
2. BOYS
3. DŻEM
4. MYSLOVITZ
5. HEY
6. T. LOVE
7. BAJM
8. WILKI
9. KORA
10. BUDKA SUFLERA
11. ANDRZEJ „PIASEK" PIASECZNY
12. VARIUS MANX
13. ZAKOPOWER
14. KASIA KOWALSKA
15. AGNIESZKA CHYLIŃSKA
16. KAYAH
17. MĘSKIE GRANIE
18. BRATHANKI

W II turze głosujemy na gwiazdę, którą Miejskie Centrum Kultury zaprosi do wystąpienia przed Państwem na Dniach Gorzowa 2011.

W głosowaniu może wziąć udział każdy zainteresowany.

Głosujemy na www.dnigorzowa.pl zaznaczając wykonawcę i wciskając przycisk „wyślij" lub wysyłając sms o treści TC.MCK.numer_wykonawcy na numer 70068. W miejsce numer_wykonawcy należy wpisać numer wykonawcy.

Możemy przesłać tylko 1 głos na 1 wykonawcę. Każdy głos z tego samego komputera lub telefonu zostanie zaliczony jako 1 głos.

Zakończenie głosowania 2 listopada (o północy). Oficjalne wyniki ogłosimy 4 listopada.

Do tego czasu wyniki głosowania możemy podglądać na www.dnigorzowa.pl - wyniki aktualizowane będą 1 raz dziennie.

Koszt wysłania sms to 0,61 PLN z VAT. SMS serwis udostępniony przez Miejskie Centrum Kultury obsługuje Dotpay. Usługa jest dostępna w sieci Era GSM, Plus GSM, Orange, Play.
Zasady oraz regulaminy dostępne są na stronie: www.emceka.pl/sms

Wernisaż wystawy w GSN

Galeria Sztuki Najnowszej w Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wlkp. zaprasza na wernisaż wystawy ALICJA KARSKA & ALEKSANDRA WENT "Pamiątka".Wernisaż odbędzie się w sobotę, 16 października 2010 r. o godz. 17:00.
Podczas wernisażu słowo wstępne wygłosi Bożena Czubak.

Wystawa czynna do 21 listopada 2010 r.


Pamiątka

Filmy i fotografie Alicji Karskiej i Aleksandry Went podsuwają nam obrazy, które mimo że widziane po raz pierwszy, wydają się znajome, bo odsyłają nas do naszej własnej pamięci obrazów. W filmie Pamiątka (2007) przesuwające się przed oczami widoki jezior, pomostów to statyczne obrazy rejestrowane ruchomą kamerą. Nie mamy tu do czynienia z zapisem jakiejś akcji, ale filmowaniem nieruchomych kadrów fotograficznych. Powolna narracja filmu wydaje się dotyczyć bardziej obrazów niż tego, co przedstawiają. Wspomnienia z wakacji nie są powrotem do miejsc, ale do ich obrazów. Można nawet powątpiewać, czy te miejsca jeszcze istnieją, czy drewniane pomosty nie rozpadły się w międzyczasie, a urokliwe plaże nie zarosły albo straciły swój urok pod naporem hałaśliwej turystyki. Miejsca, które oglądamy na filmie być może żyją już tylko w obrazach, którym żadne realne miejsca nie odpowiadają. Obrazowa obecność nieobecnych miejsc, to - jak pisze Hans Belting – stare doświadczenie antropologiczne.” 1 A nawet, jeżeli te miejsca nadal istnieją i do tego jeszcze istnieją w niezmienionym stanie, to i tak widzielibyśmy je odmienionymi. O ile bowiem „utracone miejsca okupują naszą pamięć, jako obrazy”, to miejsca zamienione w obraz postrzegamy już zawsze według tegoż obrazu.
W splocie wzajemnych relacji obrazu, pamięci i miejsca można sytuować prace fotograficzne z serii Miniatury (2009). Zdjęcia przedstawiające fragmenty wnętrz mieszkalnych, których ściany ozdobione są innymi zdjęciami również zrobionymi przez artystki. Na ścianach tych „staromodnych” wnętrz oglądamy fotografie domów lub miejsc po nieistniejących już domach. Obrazy, które, jak można przypuszczać, oferują pamięć jakichś też już nieistniejących miejsc. Jak się jednak okazuje to obrazy miejsc, których pamięci nie ożywia żadne doświadczenie, co więcej, to obrazy, które straciły już swoje miejsce w świecie, bo wnętrza, w których zostały umieszczone to wnętrza domków dla lalek sfotografowane przez artystki w Praskim Muzeum Zabawek. Ich wykadrowane fragmenty nie pozwalają zorientować się w miniaturowej skali. Ale zasadnicza manipulacja nie dotyczy skali tylko pamięci, oglądając zdjęcia tych wnętrz dajemy się zwieść ich i własnej pamięci. Podobnie jak w przypadku innej fotograficznej serii zatytułowanej Z cyklu (2008-2009), w której zdjęcia starego budynku osłoniętego siatką zostały przedstawione w formie stron nieistniejącej książki, wciągając nas w wizualną narrację nigdy nienapisanej historii. Artystki bardzo często fotografują obiekty i przestrzenie „byle jakie”, przestarzałe, podupadłe, „wycofane z obiegu”, ale tylko pozornie pozbawione znaczenia jak relikty nowoczesności wpisujące się w kulturowy scenariusz „utajnienia i reaktualizacji”.
Seria zatytułowana Miastoprojekt pokazuje topniejące miasta, „modernistyczną” architekturę z rozpływającego się cukru. Wbrew utopijnym roszczeniom do trwałości i wieczności, w zainscenizowane miasta wpisany jest obraz destrukcji i rozpadu. Urbanistyczny racjonalizm utyka w błocie i kałużach, a w rozsypującej się geometrii białych kostek zawodzi nawet witruwiańska zasada trwałości. Makiety wyimaginowanych miast niemal na naszych oczach przekształcają się w makiety ruin, porzucone pozostałości nigdy niezrealizowanych projektów. Tych quasi-architektonicznych inscenizacji nie da się już umiejscowić poza obrazem, przekształcone w obraz wyglądają jak miejsca znane z innych obrazów i wchłaniają pamięć tych obrazów, pamięć utrwalaną kliszami kulturowej nostalgii.
Zabieg otwierania obrazów na inne obrazy przestaje być metaforą w filmie Polowanie (2009), którego akcja toczy się w zatrzymanym w czasie kadrze, otwierającym się na inny zapętlony czasowo kadr. W osobliwym wnętrzu, pełnym myśliwskich trofeów oglądamy scenę „polowania” na balony dryfujące na ekranie filmowej projekcji. Niepostrzeżenie ten drugoplanowy obraz wysuwa się na pierwszy plan jak obrazy wyłaniające się z pamięci uruchamianej pamięcią oglądanego obrazu. W filmowych realizacjach Karskiej i Went, zarówno w Polowaniu, Pamiątce jak i najnowszym filmie z bujającą się w przestrzeni lampą, mamy do czynienia z powolnym tempem filmowej narracji. Obrazy przesuwające się w niespiesznym rytmie na ekranie, niemal zawieszone w czasie, podsuwają nam swoją pamięć, ale ich zasadniczym wyzwaniem jest pamięć innych obrazów, tych, które, często bezwiednie, nosimy w sobie.
Bożena Czubak

1. Hans Beltig, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, przeł. Mariusz Bryl, Universitas, Kraków 2008 s.80.

www.karska-went.info
www.fundacjaprofile.pl



Źródło: www.mosart.pl

Strachy na Lachy w Magnacie

22 października w Magnacie o godz. 20:00 zagra grupa Strachy na Lachy.

Bilety dostępne od 20 września w przedsprzedaży w cenie 35,00zł. do nabycia w MCI Bimba oraz kasie MCK.
W dniu koncertu 42,00zł.

Strachy na Lachy (właściwie Międzymiastówka Muzykująca Grabaż i Strachy Na Lachy) – formacja stworzona przez Krzysztofa "Grabaża" Grabowskiego oraz Andrzeja "Kozaka" Kozakiewicza w 2002 roku.

Zespół na początku znany był jako Grabaż + Ktoś Tam Jeszcze, jednak po ich pierwszym koncercie w Legnicy zespół zmienił nazwę na Grabaż i Strachy na Lachy i w składzie Grabaż, Kozak, Longin i Maniek ruszył w pierwszą trasę koncertową. Po niej do zespołu dołączyli Kuzyn oraz Anem, a sam zespół zmienił nazwę na Międzymiastówka Muzykująca Grabaż i Strachy na Lachy. Pod koniec 2003 roku ukazała się pierwsza płyta zespołu, Strachy na Lachy. Na początku września 2005 decyzją lidera z nazwy zostaje usunięte słowo Grabaż i zespół otrzymuje nazwę Strachy na Lachy. W tym samym czasie do zespołu oficjalnie zostaje przyjęty nowy członek – Pan Areczek, akordeonista.

Czytaj więcej na www.strachynalachy.art.pl

Jedyny taki koncert jazzowy w Polsce

24 października 2010 r. w sali Teatru Osterwy, na jedynym koncercie w Polsce w ramach Gorzów Jazz Celebrations wystąpi Mike Stern Band i Didier Lockwood.

Koncert każdego z nich z osobna to zawsze gratka dla fanów jazzu, a ich wspólny występ budzi oczekiwanie na coś prawdziwie ekscytującego. Amerykanin Mike Stern (1953) to obecnie jeden z najwybitniejszych gitarzystów jazzowych i jazz-rockowych swojego pokolenia, a Francuz Didier Lockwood (1956) to jeden z najwybitniejszych skrzypków w historii jazzu, trzeci z wielkich we francuskiej wiolinistycznej sztafecie pokoleń, po Stephanie Grappellim i Jean-Luc Pontym. Na scenie gorzowskiego teatru możemy się więc spodziewać twórczego zderzenia dwóch różnych tradycji jazzowych.

Mike Stern - guitar
Didier Lockwood - violin
Alain Caron - el. bass
Lionel Cordew - drums

Bilety w cenie: (uwaga do odbioru na początku października) 120 zł
40 zł - dla młodzieży szkolnej i studentów /na wolne miejsca/

rezerwować można telefonicznie - 693 126 915 lub e- mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.
(prosimy o podanie nr telefonu do kontaktu w e-mail'u)


Wybrane fragmenty z biografii artystów

Mike Stern

... Na Festivalu International de Jazz de Montréal w czerwcu 2007 Stern został uhonorowany Miles Davis Award. Stern był także artystą rezydentem tego festiwalu. Tam też dołączył na kilku koncertach do słynnych Yellowjackets. Te występy posłużyły jako katalizator dla „Lifecycle”, wspólnej płyty Yellowjackets i Sterna, uważanej przez wielu za jeden z najbardziej innowacyjnych albumów jazzowych 2008 roku.

... W sierpniu 2009 Stern wydał „Big Neighborhood”, gdzie towarzyszą mu znów wspaniali muzycy: Steve Vai i Eric Johnson (g), Esperanza Spalding i Richard Bona (b, voc), Dave Weckl, Terri Lyne Carrington, Cindy Blackman i Lionel Cordew (dr) – tego ostatniego zobaczymy i usłyszymy na koncercie w Gorzowie, Chris Minh Doky i Lincoln Goines (b), Bob Franceschini i Bob Malach (s), Randy Becker (tp) i Jim Beard (key) oraz trio Medeski Martin & Wood.

W ciągu trwającej trzy dekady kariery, po nagraniu ponad tuzina autorskich płyt, po pięciu nominacjach do Grammy Awards, Mike Stern osiągnął pozycję jednego z najlepszych jazzowych i jazz-rockowych gitarzystów i kompozytorów swojego pokolenia.


Didier Lockwood

... To właśnie Grappelli pierwszy docenił talent Lockwooda i chętnie z nim koncertował. Pod koniec lat 70. Lockwood grał i nagrywał już z wieloma wielkimi europejskimi i amerykańskimi artystami (jak Tony Williams, Gordon Beck, John Etheridge, Daniel Humair, Michał Urbaniak). W 1981 r. zrealizował album “Fusion”, który określił rodzaj wykonywanej odtąd przez Lockwooda muzyki: solidna, wywiedziona z rocka podstawa w postaci linii basu, pozostawiała wiele miejsca dla wykonywanych na liczących 160 lat skrzypcach z piorunującą szybkością improwizacji. Imponująca kariera Didiera Lockwooda znaczona jest więc nie tylko nagraniami i koncertami z wybitnymi jazzmanami (od Mika Sterna, Steve’a Gadda, Petera Erskine’a po koncerty z Michelem Petruccianim oraz Davem Hollandem), ale także ciekawymi pomysłami artystycznymi. Gra Lockwooda to czerpanie z bogatej w tradycje francuskiej wiolinistyki oraz szukanie inspiracji w muzyce Coltrane’a i przebojach rocka. W 2004 obchodził 30-lecie swojej kariery, podczas której nagrał ponad 30 albumów w Europie i USA, dał ponad 3000 koncertów na najważniejszych festiwalach i w najbardziej prestiżowych salach koncertowych na całym świecie.


Alain Caron

... Alain Caron (urodzony w 1955 roku w Saint-Éloi, Quebec) jest kanadyjskim muzykiem niezwykle ważnym dla nurtu fusion. Caron jest wirtuozem gitary basowej zarówno progowej, jak i bezprogowej, a także kontrabasu (o czym wie niewielu). ...
Płyta ... „Rhythm'n'Jazz”, która, jak sugeruje sam tytuł, była mieszanką rhythm'n'bluesa i jazzu, ukazuje postać Carona jako kreatywnego kompozytora z niezwykłą lekkością grającego karkołomne figury, tworzącego przy tym imponujący groove. Kolejna z płyt – „Play” wprowadza do jego muzyki całą sekcję dętą, a sam autor przyznaje się na niej do inspiracji wypływających z muzyki latynoskiej. Wreszcie ostatnia z jego płyt „Call Me Al!”, będąca mieszanką jazzu i rytmów drum'n'bass, nawiązuje również do inspiracji klasycznych Carona. ...

Lionel Cordew

Lionel Cordew, gra na bębnach odkąd miał 5 lat, a profesjonalnie przez ostatnie 18 lat. Queens, NY, gdzie Cordew się wychowywał, był siedliskiem niesamowitej liczby muzyków, takich jak: James Brown, Illinois Jacquet, Miles Davis, Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Lenny White, Marcus Miller, Omar Hakim, Najee i inni. Cordew oglądał ich występy niemal w swoim ogródku na imprezach sąsiedzkich, w domach sąsiadów i w lokalnych klubach. ...
... Cordew jest wszechstronnym, energetycznym perkusistą, z instynktem do rytmów, wywodzącym się prawdopodobnie z jego karaibskich korzeni. Ma szerokie zainteresowania muzyczne, a szczególny entuzjazm dla współczesnego jazzu, fusion, r&b, bluesa i rocka. Lista muzyków, z którymi jeździł w trasy, występował i nagrywał jest długa i imponująca: Mike Stern, Kyle Eastwood, Gino Vanelli, Angelique Kidjo, Lonnie Plaxico, Cassandra Wilson, Roberta Flack, Bill Evans, Gato Barbieri, Warren Hill, Leni Stern, Mark Johnson, New York Voices, Chuck Loeb, Regina Carter i wielu innych.

http://www.mikestern.org
http://www.ilike.com/artist/Didier+Lockwood

Techniczne dźwięki w Hadesie

Spragnionych ciężkich technicznych dźwięków Klub Hades zaprasza w sobotę 23 października na imprezę The Art Of Play.
W tym dniu Andy K i Refill spotkają się przy 4 gramofonach grając jednego seta!!!

Warto tego posłuchać, a nawet zobaczyć ...

Klub Hades, ul. Dworcowa 14
Start: 21.00
Wstęp: darmowy

Jesienne muzyczne centrum

Oferta muzyczna MCK na najbliższe kilka tygodni przedstawia się niezwykle atrakcyjnie. Na scenach zagrają lubiani, wręcz renomowani wykonawcy.

Koncertową jesień rozpocznie 15 października grupa AKURAT. Muzyka zespołu łączy w sobie elementy rocka, ska, reggae, popu oraz funk rocka. Artyści sami określili kiedyś swoją twórczość jako poezję ska-kana.
Kilka dni później gorzowskich fanów zaprasza formacja STRACHY NA LACHY - Krzysztofa Grabaża Grabowskiego (najnowszy radiowy przebój „Twoje oczy lubią mnie”). W następnej kolejności na dużej lub klubowej scenie MCK zaprezentują się warszawskie VAVAMUFFIN, polsko-angielskie Alien Autopsy i Pewne Podniety Akustyczne. W listopadzie Gorzów odwiedzi BULDOG, (czyli muzycy związani z Kultem i Tomasz Kłaptocz - eks wokalista Akurat) a w końcówce roku EAST WEST ROCKERS! Wszystkie grupy gwarantują żywiołowe koncerty pełne energii dostępnej wyłącznie przy muzyce na żywo.

Rusza projekt Galerii Piast – serce dzielnicy Górczyn

Informacja prasowa

Gorzów Wielkopolski, 14 października 2010 r.

Rusza projekt Galerii Piast – serce dzielnicy Górczyn

Rodzinna, osiedlowa i ekologiczna – taki charakter będzie miała Galeria Piast w Gorzowie Wielkopolskim, która powstaje w centrum Górczyna, największej dzielnicy mieszkaniowej w mieście. Dzięki współpracy firmy Elektra Plus, dewelopera galerii i władz miasta powstanie cały kompleks rekreacyjno-handlowy z ok. 70 lokalami handlowymi i usługowymi, kawiarniami i restauracjami, fitnessem i spa, placami zabaw dla dzieci, boiskami sportowymi oraz nowymi drogami i parkingami. Planowany termin otwarcia galerii to wiosna 2012 r.

Czytaj więcej: Rusza projekt Galerii Piast – serce dzielnicy Górczyn